Vrije voeten, blije voeten

Het kriebelt al een tijdje om hier eens over te schrijven. Schrijvend met mijn handen, gedachten
ordenend met mijn hoofd over wat mijn voeten voelen.

Ik ben al een tijdje onderweg met het steeds dieper beluisteren van fysieke ongemakken/signalen en
te finetunen wat die werkelijk voor mij betekenen en van mij vragen. Op mijn ontdekkingsreis door
het innerlijke landschap van mijn lichaam waarbij ik via haptonomie die taal steeds beter leer
begrijpen, kom ik o.a. telkens weer uit bij mijn voeten. Na 2 paar steunzolen die willen corrigeren
zonder verdere vragen te stellen, kom ik via de haptonome bij een podologe die samen met mij naar
mijn voeten en hele lichaam luistert. Ook hier worden steunzolen gemaakt, maar niet om er
afhankelijk van te worden. Integendeel, ze moedigt me aan zoveel mogelijk op blote voeten te lopen
op verschillende ondergronden om mijn voetspieren terug te ontwikkelen zoals dat bij kinderen gaat.
En te voelen wat er dan gebeurt…

De steunzolen dienen om me te helpen voelen dat ik me op sommige momenten wat mag laten
helpen (dragen, zelfs) in dat voelen om mijn voet terug meer in contact te brengen met de aarde en
in het zakken in mijn bekken.

Fotocredit: Gaia.com

Op dat moment komt ook een blog en boek op mijn pad. Ik lees in de blog van een
kinderfysiotherapeute die schrijft over hoeveel mensen ze ziet met overprikkeld brein, in een
overleefmodus, in een poging zich aan te passen. Ze ziet ook veel mensen/kinderen met autisme in
haar praktijk. En raadt hen aan meer blootsvoets en/of op barefootschoenen te lopen.
Door juist de verbinding met je eigen lichaam en de ondergrond te maken, komt er weer meer rust
en ruimte. Hoe meer je gegrond bent des te meer je aankunt. Als we onze knellende schoenen
uittrekken, stappen we meer in het NU.

Ook in het boek “Zee van ruimte” van Merijntje Betzema lees ik dat zij in de zoektocht naar het
omgaan met overprikkeling, ook uitkomt bij barefootschoenen.

Na de blog en het boek, kijk ik ook eindelijk de film “Earthing” die al zo lang op me stond te wachten
op mijn ‘achteraf te bekijken’-lijstje van Youtube. Clinton Ober laat daarin samen met een cardioloog,
psychotherapeut en natuurgeneeskundige zien hoe je via direct huidcontact met de aarde, vrije
elektronen van de aarde in je opneemt. Deze helpen je ontstekingen (die de oorzaak zijn van veel
ziekten) te voorkomen of te genezen. Het zou chronische pijn verminderen, de slaap en het
immuunsysteem verbeteren en het helingsproces bij ziekte versnellen. Ze laten via infraroodbeelden
en heel wat onderzoek zien in de film hoe dit werkt.

Aangezien ik zelf sinds de sessie bij de podologe waarin ze het had over blootsvoets lopen al merkte
hoe blij mijn voeten hiervan werden (ja, echt!) en sindsdien elke avond in het bosje om de hoek een
blotevoetenwandeling ging doen, ben ik helemaal om!

Omdat ik ook buiten de natuur zoveel mogelijk de grond wil gaan voelen, zoek ik de
barefootschoenenwinkel op en besluit mezelf een paar cadeau te doen.

Na het opmeten van mijn voet en algemene uitleg vraagt de man van de winkel welke soort
barefootschoenen ik zoek en van waaruit ik ze wil proberen. Hij komt met een paar die zo dun
mogelijk zijn, met zelfs een stoffen bovenkant, zodat je ze letterlijk in 2 kan vouwen en ze alle ruimte
laten aan mijn voet. Hij moet lachen als ik spontaan een vreugdedansje doe omdat mijn voeten (en
ik) hier zo ongelofelijk blij van worden. Verrukt ben ik over de vrijheid die ik voel! Ik pas nog een
paar, met leer aan de bovenkant, maar het vrije gevoel is daar minder in en mijn voeten hebben al
uitgemaakt dat ze alleen nog dat eerste paar willen. De schoenen zijn makkelijk in de wasmachine
wasbaar, handig! Ik huppel buiten en trek op weg naar huis mijn aanwinsten al aan want kan niet
langer wachten.

Sindsdien heb ik geen gewone schoenen meer gedragen… Mijn voeten willen niet meer.

Het is voor mij waar wat ik in de blog en het boek las: je leert beter luisteren naar de signalen van je
lichaam omdat die duidelijker te horen zijn. Waar schoenen die dempen, steun geven en alles op
straat of je manier van lopen camoufleren, doen barefootschoenen dat niet. Alles voelt natuurlijker
én vrijer. Ik voel weer elk steentje en hobbeltje op de weg die gewone schoenen zo lang wisten te
camoufleren zodat ik daar niets van hoefde te voelen. En daarmee word ik uit mijn hoofd gehaald.

“Daaruit kun je ook symbolisch nog heel wat leren. Dat het leven niet over rozen gaat, bijvoorbeeld.
Dat we als we minder bang zouden zijn voor onze echte gevoelens, zowel de negatieve als de
positieve, we waarschijnlijk een stuk blijer en vrijer in het leven zouden staan en ook ruimte kunnen
maken voor verdriet, boosheid of juist pure zorgeloze blijheid.” zegt Myrna in de blog. “In het
algemeen zou ik willen zeggen: leer en ga weer voelen via je voeten. Als we dat weer kunnen,
begrijpen we ook beter van elkaar wat we nodig hebben. Wat we zelf nodig hebben. Wat de wereld
nodig heeft. Mooi is om dat pad te starten bij je voeten.”

Delphine Dursin

Meer weten?

De blog: https://www.barefootandmore.nl/blogs/blog/barefootschoenen-en-autisme/

Het boek: “Zee van ruimte” Merijntje Betzema

De (gratis) film: https://youtu.be/44ddtR0XDVU

De barefootschoenenwinkel waar ik ging: https://www.iedereenloopt.be/ 

Samen leren en groeien?

Vond je dit blogbericht interessant? Wil je over deze en andere onderwerpen graag ervaringen uitwisselen met de Zinbrengers? Kom dan even voor een maand uitzoeken of we matchen.