Gewoon doen zou ik zeggen!

Het heeft een tijdje geduurd eer ik zelf een beetje plakkaatverf en doekjes in huis haalde maar sinds enkele maanden heb ik de smaak te pakken. Jaren, maanden, ik ben als Stier echt niet van de snelste ;-) Intussen heb ik er een tiental geschilderd en voor kerst vroeg ik acrylverf. Met aquarel heb ik ook al wat gespeeld. Of met een kapot boek uit een ruilkastje, pennen, kleurpotloden, schaar en lijm, herfstbladeren, ...

Dit is m'n recentste schilderijtje. Dat blauw en dat zwart waren niet de bedoeling, ik wilde iets maken met heel veel dieproze, rood en oranje in allerlei tinten maar na enkele uren was ik die kleuren beu gezien. Het zwart vind ik veel te donker. Ik heb ook geen idee in welke richting je het moet houden. Is het toeval dat je daar de kleuren van de Oekraïense vlag vlak naast elkaar hebt? Wat voor oude of nieuwe emoties zijn er uit mijn systeem gevloeid tijdens het schilderen? Ook geen idee. Maar dat geeft allemaal niks.

Ik weet wel dat er een verschil is tussen de Eline die haar gerief bijeen grabbelt om te gaan schilderen en de Eline die de penselen uitspoelt. (ik heb me neergelegd bij het beetje milieuvervuiling dat ik daarmee veroorzaak, maar ik doseer de verf wel zuinig. Acryl droogt snel op, plakkaat kun je eindeloos blijven "wakker maken" met water). Eline 1 is gejaagd en heeft geen idee welke van de dingen in haar hoofd nu eerst "moeten", maakt zichzelf gek met gedachtestromen enzovoort. Eline 2 voelt zich als na een yogales of een warm bad heerlijk ontspannen. De druk en de stijfheid zijn van mijn schouders, ik krijg meer adem en kan heerlijk slapen. Ook al vind ik sommige werken achteraf verontrustend of heb ik er kritiek op, ze zijn helemaal oké zoals ze zijn. Net als wij.

Gewoon doen zou ik zeggen!